Drie vrouwen zaten bij de waterput. Ze rustten nog even, voordat ze de loodzware kruiken naar het dorp gingen sjouwen. Vermoeid keken ze de weg langs die ze straks zouden gaan.

'Kijk eens hoe gezegend ik ben !' riep een van de vrouwen onverwachts. Vanuit het dorp kwam een wandelaar met een boek in zijn hand. 'Ik heb de beste zoon die er is. Hij is de knapste van ons allemaal’. Vol trots keek ze naar de jongeman, die lezend voorbij liep, de vrouwen niet zag en in de verte verdween.

'Ik heb de beste zoon,' antwoordde de tweede vrouw. Ze wees naar een zwaar gespierde man die op hen af kwam hollen. Hij wint alle sportprijzen. Nu loopt hij vast zijn trainingsronde.' Vol trots keek ze hem na, terwijl hij snel in de verte verdween.

'En dat is mijn zoon,' zuchtte de derde vrouw. Ze zweeg. Haar zoon kwam altijd achteraan. Zijn onnozelheid kende iedereen. Maar toen hij bij de put kwam, pakte hij de kruik van zijn moeder. Samen liepen ze naar het dorp. ‘Ik ben wel het mééste gezegend,' glimlachte de moeder. Haar zoon keek haar niet begrijpend aan ...

Trefwoorden: Trouw, verantwoordelijkheid, waarheid.
Aantekeningen: Het begrip waarheid kan ook relationeel worden geïnterpreteerd. Waarheid is niet alleen een kwestie van zeggen.
De hele waarheid is een kwestie van doen.
Auteur: Dostojewski.

Terug naar Werken met verhalen